از هویت جمعی تا فردیت در ایران امروز

وی بیان کرد: در دهه 60، هویت جوانان با ایدئولوژی‌های بزرگ مانند انقلاب و جنگ گره خورده بود و بر اساس تعلق به گروه‌هایی مانند بسیج و خانواده تعریف می‌شد. اما جوانان امروزی بیشتر به سمت فردگرایی، ابراز وجود و بازتعریف هویت خود گرایش دارند. هویت دیگر یک محصول ثابت نیست، بلکه یک پروژه انتخابی و در حال تغییر است.

کارشناس ارشد روانشناسی، افزود: فرهنگ جوانان دهه 60 تحت تأثیر جنگ و محدودیت‌های رسانه‌ای شکل گرفته بود، اما جوانان دهه 1400 در فرهنگ دیجیتال و مصرف رسانه‌ای جهانی زندگی می‌کنند. آن‌ها از “فرهنگ مقاومت” به “مقاومت فرهنگی” از طریق زبان بدن، هنر خیابانی و استفاده از شبکه‌های اجتماعی رسیده‌اند.

رحمتی، خاطر نشان کرد: جوانان دهه 60 با ارزش‌های انقلابی و فداکاری بزرگ شدند، در حالی که جوانان دهه 1400 بیشتر به ارزش‌های منفعت‌طلبانه و لذت‌محور توجه دارند. عمل‌گرایی و کیفیت زندگی فردی برای آن‌ها در اولویت است.

وی بیان کرد: جوانان دهه 60 با وجود فشارهای زیاد، به دلیل حمایت اجتماعی و حس تعلق جمعی، تاب‌آوری روانی بیشتری داشتند. اما جوانان امروزی به دلیل مشکلات اقتصادی و بی‌ثباتی آینده، با اضطراب و افسردگی بیشتری روبرو هستند.

کارشناس ارشد روانشناسی، تصریح کرد: جوانان دهه 60 درگیر سیاست رسمی و دفاع از ارزش‌های نظام بودند، اما جوانان دهه 1400 بیشتر به کنش‌گری نمادین، اعتراضات مجازی و هنر اعتراضی گرایش دارند و از سیاست‌زدگی در فضای عمومی رنج می‌برند.

وی در پایان خاطر نشان کرد: درک این تفاوت‌های نسلی برای سیاست‌گذاران و نهادهای تربیتی ضروری است تا بتوانند با نگاهی واقع‌بینانه، مسیر همکاری بین نسل‌ها و بازسازی سرمایه اجتماعی را هموار کنند.