به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «کانون سبحان»، در آستانه مهر و روزهایی که خانوادهها خود را برای باز شدن مدارس آماده میکردند، کوهدشت شاهد تراژدی تلخی شد؛ مرگ پسربچهای به نام امیرعلی که قرار بود با کیف و دفتر تازهوارد کلاس اول شود، اما درگیر ضعفها و تأخیرهای درمانی شد و هیچوقت فرصت نشستن پشت نیمکت را پیدا نکرد.
آغاز یک پایان در اورژانس کوهدشت
ظهر همان روز، امیرعلی با علائم انسداد روده به بیمارستان امام خمینی کوهدشت منتقل شد. پزشک اورژانس بلافاصله تشخیص داد شرایط اورژانسی است و تأکید کرد که «حتی ۱۰ دقیقه هم اهمیت دارد». اما برخلاف این هشدار فوری، عمل جراحی نه در همان لحظات حیاتی، بلکه با فاصلهای چندساعته و در ساعت ۲۰ و ۳۰ دقیقه شب انجام شد. این تأخیر نخستین حلقه از زنجیره تلخی بود که سرنوشت کودک را تغییر داد.
ضعف تجهیزات آمبولانس و تصمیمی که دیر گرفته شد
طبق تحقیقات میدانی ما، امیرعلی ۲۰ روز پیش از مرگ درگیر انسداد روده بوده است. در اولین مراجعه به بیمارستان، پزشک معالج تمام خطرات احتمالی را ارزیابی و به خانواده و پرسنل اطلاع داد و عمل اولیه انجام شد.
شنیدهها حاکی است که عمل اولیه موفق بوده، اما برای ادامه روند درمان، انتقال به بیمارستان مجهز مرکز استان در خرمآباد ضروری بود. بیمارستان مقصد تا ۲۴ ساعت پذیرش وی را انجام نداد و پس از اعزام، در مسیر، بیمار با کد ۹۹ مواجه شد و قبل از رسیدن به بیمارستان جان خود را از دست داد. ضعف تجهیزات آمبولانسهای شهرستان که قدیمی و کمتجهیز هستند، نیز یکی از عوامل این حادثه تلخ بوده است.
انتقال امیرعلی به خرمآباد نیز با مشکلات جدی همراه شد. خانواده میگویند آمبولانس اعزامی فاقد تجهیزات کامل بوده است. کپسول اکسیژن جایگاه ایمن نداشت و توسط عموی بیمار بهصورت دستی نگه داشته میشد. حتی لوله تنفسی دو بار از حلق امیرعلی خارج شد و هر بار جان او در خطر افتاد.
وقتی آمبولانس به بیمارستان شهید مدنی خرمآباد رسید، آثار کبودی لبها نشان میداد که زمان طلایی ازدسترفته است. تلاش پزشکان بیثمر ماند و امیرعلی جان سپرد.
واکنشها از کمیته بررسی تا ورود دستگاه قضایی
انتشار روایت خانواده در فضای مجازی، این ماجرا را به موضوعی ملی بدل کرد. کمیتهای برای بررسی ابعاد فنی و اجرایی حادثه در بیمارستان امام خمینی کوهدشت تشکیل شده است.
دادستانی کوهدشت نیز به پرونده ورود کرده و تأکید کرده است که اخبار باید از مجاری رسمی منتشر شود و با شایعهپراکنان برخورد خواهد شد.
پدر و مادر امیرعلی در روایت خود، تأکید کردند: هدف ما نه دریافت دیه است و نه جبران مالی؛ میخواهیم مرگ فرزندمان به هشداری جدی برای جلوگیری از تکرار چنین فجایعی بدل شود.
خانواده وی، عنوان کردند: بر این باوریم که فقدان امیرعلی نباید تنها در حد یک پرونده پزشکی بماند، بلکه باید به اصلاحات ساختاری در نظام سلامت شهرستانها منجر شود.
مرگ امیرعلی پژواکی است از کمبودها در بیمارستانهای لرستان و بهویژه در مناطق محروم. این حادثه بار دیگر پرسش مهمی را در افکار عمومی برجسته کرده است: آیا زیرساختهای درمانی در شهرهای غیرمرکزی توان پاسخگویی به موارد اورژانسی حیاتی، بهویژه در کودکان، را دارند؟
فاصله میان «نیاز فوری» و «اقدام مؤثر» در این ماجرا نشان داد که یک تأخیر چندساعته یا یک اعزام دیرهنگام میتواند آینده یک کودک را برای همیشه خاموش کند.
فوت امیرعلی سندی برای ضرورت تحول در نظام سلامت لرستان
امیرعلی دیگر به مدرسه نخواهد رفت، اما نام او به سندی بدل شده است؛ سندی که نشان میدهد کمبود امکانات در بعضی مناطق لرستان تا چه میزانی است. فقدان امیرعلی نه فقط غم یک خانواده، بلکه هشداری برای همه ماست که باید آمادگی، سرعت و دقت در خدمات درمانی را جدیتر بگیریم.
انتهای خبر/
