نسرین عزیزی مربی کانون پرورش فکری نور کوهدشت در رابطه با تقویت فرهنگ و هنر در میان جوانان امروز با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی کانون سبحان به گفتگو نشستند، متن مصاحبه به شرح زیر است:
در نگاه شما، بزرگترین چالش فرهنگی پیش روی جوانان امروز چیست؟
چالش اصلی امروز، «غلبه سرعت بر عمق» است. جوانان ما در معرض حجم عظیمی از اطلاعات و محتوا قرار دارند که بیشتر آنها گذرا و سطحی هستند. هنر اصیل که نیاز به تأمل، صبر و درگیری عمیق فکری دارد، در این میان قربانی می‌شود. آنها استعدادهای بالایی دارند، اما ابزارهای رسانه‌ای جدید، گاهی این فرصت تأمل را از آنها می‌گیرد و آنها را به مصرف‌کنندگان منفعل محتوا تبدیل می‌کند.
کانون سال‌هاست که سکو و محلی برای پرورش هنر بوده است. شما به عنوان مربی، رویکردتان برای جذب و درگیر کردن جوانان با فعالیت‌های هنری که نیازمند تمرکز هستند (مانند داستان‌نویسی، نقاشی دقیق یا تئاتر)، چگونه است؟
رویکرد ما بر پایه «فراهم کردن بستر تعامل فعال» است. ما دیگر صرفاً به آموزش تکنیک نمی‌پردازیم؛ بلکه سعی می‌کنیم فضایی شبیه به یک «آزمایشگاه خلاقیت» ایجاد کنیم. برای مثال، در کارگاه‌های داستان‌نویسی، به‌جای دیکته کردن قواعد، یک ایده خام یا یک تصویر مبهم به آنها می‌دهیم و از خودشان می‌خواهیم که دنیاسازی کنند. وقتی جوان می‌بیند که حاصل کار او ناشی از تفکر خودش است، نه صرفاً کپی‌برداری از یک الگو، آنگاه به هنر متعهد می‌شود. ما از ابزارهای روز هم غافل نیستیم؛ مثلاً مفاهیم انیمیشن‌سازی یا عکاسی دیجیتال را با رویکرد هنری و قصه‌گویی آموزش می‌دهیم.
فناوری و شبکه‌های اجتماعی یک شمشیر دو لبه هستند. آنها ابزاری قدرتمند برای دیده شدن هنر هستند، اما از طرفی عامل حواس‌پرتی هم محسوب می‌شوند. کانون چگونه این ابزارها را مدیریت می‌کند؟
این بحث بسیار مهم است. ما باید به جوانان یاد بدهیم که چگونه کاربر هوشمند فناوری باشند، نه صرفاً قربانی آن. به جای منع کامل، ما آنها را تشویق می‌کنیم که پلتفرم‌های مجازی را به عنوان گالری کارهایشان ببینند. وقتی یک نوجوان نقاشی می‌کشد یا شعری می‌سراید، اگر ببیند که می‌تواند کارش را در فضای مجازی با بازخورد مثبت عرضه کند، انگیزه بیشتری برای خلق اثر بعدی پیدا می‌کند. اما در عین حال، تاکید می‌کنیم که نقد سازنده و اصیل را از لایک سطحی تشخیص دهند و هدف اصلی، خلق اثر برای دیده شدن توسط الگوریتم‌ها نباشد، بلکه برای برقراری ارتباط انسانی عمیق باشد.
اخیراً شاهدیم که بسیاری از جوانان به سمت هنرهای بصری سریع مانند طراحی گرافیک ساده یا ساخت کلیپ‌های کوتاه تمایل دارند. آیا این نشان‌دهنده تغییر در تعریف «هنر» در این نسل است؟
قطعاً تعریف هنر در حال گسترش است. این نسل به دنبال «بیان سریع و تاثیرگذار» است. هنرهای سنتی مثل خوشنویسی همچنان جایگاه خود را دارند، اما این نسل زبان جدیدی برای ابراز دارد که همان زبان تصویر و ویدئو است. هنر برای آنها دیگر صرفاً قاب نیست، بلکه یک تجربه چندرسانه‌ای است. وظیفه ما در کانون این است که مبانی هنری (مثل ترکیب‌بندی، رنگ، ریتم و روایت) را به آنها بیاموزیم و سپس این مبانی را در بستر ابزارهایی که آنها می‌شناسند (مانند ویرایش ویدئو یا طراحی دیجیتال) پیاده کنیم. آموزش این اصول باعث می‌شود تولیداتشان از محتوای صرفاً سرگرم‌کننده به اثر هنری تبدیل شود.
در پایان، یک توصیه یا پیامی برای خانواده‌ها و مسئولین فرهنگی دارید که بتوانند به طور مؤثرتری در مسیر حمایت از فرهنگ و هنر جوانان گام بردارند؟
پیام من به خانواده‌ها این است: اجازه دهید فرزندانتان اشتباه کنند و آشفته باشند! هنر از دل آشفتگی‌ها و شکستن مرزها زاده می‌شود. اگر مدام به دنبال مسیر مطمئن و نتیجه‌ی تضمین‌شده باشیم، خلاقیت خفه می‌شود. از فعالیت‌های هنری فرزندتان استقبال کنید، حتی اگر در نظر شما نتیجه‌ی نهایی بی‌نظم یا ناقص به نظر برسد. و از مسئولین محترم تقاضا می‌کنم که زیرساخت‌های فرهنگی را نه به عنوان یک «هزینه»، بلکه به عنوان «سرمایه‌گذاری حیاتی» برای آینده کشور ببینند. کانون‌ها منابعی غنی هستند که نیازمند حمایت مادی و معنوی بیشتر برای هدایت این نسل پرانرژی به سمت ریشه‌های فرهنگی و هنری‌شان هستند.
انتهای خبر/
