به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «کانون سبحان»، با استقرار دولت چهاردهم و انتخاب دکتر پزشکیان بهعنوان رئیسجمهوری برخاسته از متن جامعه و آشنا با رنجهای تاریخی توسعهنیافتگی، امید به بازتعریف مناسبات سیاسی و اجرایی کشور در مسیر گفتوگو، عدالت و عقلانیت فزونی یافته است.
ترکیب متنوع گرایشات سیاسی در سطح وزرا و مدیران ارشد دولت جدید، حامل پیامی روشن برای نخبگان، نیروها و فعالین سیاسی کشور است: دوران حذف و انحصار به پایان رسیده و عصر وفاق، همدلی و مشارکت فرارسیده است.
– امید که رقبای دیروز، امروز نیز به مشی اخلاقمدار و مشارکتگرای دولت تأسی جویند؛ چه در اظهار نظر، چه در کنش اجرایی.
در این فضا، سپهر سیاسی لرستان نیز باید خود را با این مشی ملی همراستا نموده، به سوی انسجام و همکاری حرکت کند. وفاق بین تمامی جریانات سیاسی و وحدت و انسجام درونگفتمانی جریانهای حامی و وفادار به دولت، ضرورتی انکارناپذیر و شرط لازم برای عبور از بحرانهای مزمن و بسترساز اجرای برنامههایی نظیر «سند توسعه لرستان» و تحقق اهداف آن است؛
سندی که به همت جناب آقای سید سعید شاهرخی، استاندار بومی و پرتجربه لرستان، تدوین و ارائه شده و با تکیه بر واقعبینی و ظرفیتمحوری، میتواند نقشهی راه توسعه متوازن و پایدار استان باشد.
البته بدیهیست که این سند، بدون شکلگیری ارادهای مشترک در بدنهی اجرایی، همدلی نیروهای وفادار به دولت و تعامل فعال نمایندگان مجلس، از قاب کاغذ فراتر نخواهد رفت!
مهندس شاهرخی، مدیری از دل لرستان است؛ با زیستبوم آن آشنا و با دردها و ظرفیتهایش عجین، بافت اجتماعی، نیازها و پتانسیلهای استان را میشناسد.
حضور وی در این جایگاه، انشاءالله فرصتی بیبدیل برای شکلگیری الگوی حکمرانی بومی، متوازن، مسئولانه و مشارکتمحور است. اما این فرصت تنها در صورتی به ثمر خواهد نشست که همافزایی میان جریانهای سیاسی همراه با دولت، مشارکت دلسوزانهی احزاب و کنشگران سیاسی-اجتماعی و پشتیبانی خالصانه، هدفمند و مبتنی بر منطق توسعهمحور از سوی نمایندگان محترم مجلس صورت گیرد.
چرا که در سیاست ناگفتهی دولت وفاق، فرآیند انتصابات کلان ـ از استانداران تا مدیرانکل و فرمانداران ـ بدون اجماع و نظر مثبت نمایندگان، به سادگی میسر نخواهد بود.
علیایحال با درک واقعبینانه از مختصات تصمیمسازی اجرایی در کشور، شایسته است نیروهای دغدغهمند و وفادار به دولت چهاردهم، با پیشه کردن صبر، مدارا و التزام به حلم سیاسی
بهجای شتاب در طرح مطالبات، مسیر شناسایی و معرفی ظرفیتهای کارآمد را با تدبیر، صبوری و انسجام دنبال کنند.
تثبیت جایگاههای مدیریتی، حاصل یک رقابت فریادمحور نیست، بلکه نتیجهی اعتبار حرفهای، صداقت گفتمانی و پختگی رفتاری در فرآیندهای تصمیمسازی است.
در شرایط حساس منطقهی خاورمیانه و در روزهایی که کشور بیش از همیشه به آرامش، انسجام ملی، ثبات سیاسی، حفظ آسودگی ذهنی و روانی جامعه و اعتمادسازی نیاز مضاعف دارد، به حکم عقلانیت اولویت باید با کاهش تنشها و تمرکز بر اهداف مشترک و حفظ اتحاد درون خانوادهی حامیان دولت باشد!
در این میان، قدردانی از بزرگان و نیروهای سیاسیای که با نگاه مصلحانه از تکثیر اختلافات و افزایش حواشی تنشزا -به نفع منافع کلان- و همچنین از خطر انشقاق درون گفتمانی به نحو مقتضی ممانعت کردند، ضرورتی اخلاقی است.
آرامش امروز، محصول آن نگاه ژرف و ترجیح گفتوگو بر جدال بود.
البته این مسیر تنها با عبور صبورانه از حواشی، اِعمال مطالبهگری توسعه محور، قدر دانستن همراهی و مساعی حامیان دولت و تبیینکنندگان شعارهای رئیسجمهور، درک متقابل محدودیتهای وفاق و البته ایجاد بستر تعامل سازنده بین قوهی مجریه و مقننه (نماینده عالی دولت و نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی) – با احترام به اصل تفکیک قوا – هموار شده، اهداف متعالی حاصل خواهند شد.
امروز همهی ما “لرستانیم” و این بوم و بر در یک بزنگاه تاریخی و در هنگامهی رقم زدن فصلی نو در نقش و جایگاه ملی خود و البته در برابر یک قضاوت جمعی ایستاده؛ هم در نگاه مردم، هم در محک وجدان فردی:
آیا میتوانیم منافع ملی و استانی را بر اولویتهای فردی و جناحی ترجیح دهیم؟
آیا آمادگی آن را داریم که نه در سخن، که در عمل و سلوک سیاسی، صدای مردم باشیم؟
آیا وکلایی که افتخار عنوان نمایندگی مردم نجیب لرستان در مجلس شورای اسلامی را یدک میکشند؛ در کنشهایشان، نه بر اساس منافع شخصی صرف و چشمداشت سیاسی، که با هدف و مقصد توسعهی لرستان برای بکارگیری ظرفیت مدیریتی شایستگان با نمایندهی عالی دولت وارد تعامل سازنده شدهاند؟
اگر پاسخ “آری”ست، زمان آن رسیده که با صدایی رسا بگوییم:
“وفاق”، نه یک انتخاب سیاسی، که “ضرورتی” تاریخی برای بقا و شکوفایی لرستان است.
بابک پژوهان
