به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «کانون سبحان»، کارهای نمایشی مدیران دولتی یکی از روش‌های رایج برای اقناع افکار عمومی و ایجاد مشروعیت برای خودشان است.
این اقدامات که گاه تحت عنوان «نمایش خدمت» یا «شوی سیاسی» از آن یاد می‌شود، معمولاً شامل رفتارها، تصمیمات و برنامه‌هایی است که بیشتر از آن‌که تأثیر واقعی و پایدار داشته باشند، برای جلب توجه عمومی و کسب مقبولیت طراحی شده‌اند.
با پایان یافتن تعطیلات نوروزی و شروع روال عادی زندگی مردم، ادارات و دستگاه‌های دولتی آمار و عملکردهای مثبت خود را منتشر نمودند و با لطایف‌الحیل از کنار آمار و واقعیت‌های میدانی که برای شهر خرم‌آباد و استان لرستان تاسف‌بار بود گذشتند.
نخست: آمار تصادفات و مرگ و میرهای جاده‌ای که لرستان در کشور صدرنشین شد.
دوم: آمار سفرهای نوروزی که لرستان حتی جزو ۱۰ استان اول نبوده است.
سوم: آب‌گرفتگی و طغیان خیابان‌ها و جداول شهر خرم‌آباد با اندک بارندگی که باعث تمسخر و مایه تعجب مسافران نوروزی گردید.
این در حالی است که پروپاگاندای رسانه‌ای دستگاه‌های دولتی به‌ویژه شهرداری خرم‌آباد که بارها از سوی اصحاب رسانه مستقل محل اعتراض و نقد بوده، وضعیتی متفاوت را منعکس می‌نماید. لذا برای بررسی این معضل ویژگی‌های اقدامات نمایشی مدیران دولتی را متذکر می‌شویم.
تاکید بر حرکات نمادین به جای اقدامات اساسی
بسیاری از مدیران دولتی برای نمایش کارآمدی خود، به اقدامات ظاهری مانند افتتاح پروژه‌های نیمه‌تمام، بازدیدهای از پیش طراحی شده، یا برگزاری جلسات نمایشی روی می‌آورند. این اقدامات ممکن است در کوتاه‌مدت افکار عمومی را تحت‌تأثیر قرار دهد؛ اما در بلندمدت ناکارآمدی سیستم را منعکس می‌کند.
بزرگ‌نمایی دستاوردهای کوچک
برخی مدیران با استفاده از ابزارهای رسانه‌ای، اقداماتی که در شرایط عادی جزو وظایف روتین و روزمره‌شان محسوب می‌شود را به‌عنوان دستاوردهای بزرگ جلوه می‌دهند؛ مثلاً خبری در صفحه خبری شهرداری به‌عنوان روند دفع آب‌های سطحی شهرداری خرم‌آباد منتشر گردید و به تصاویر ژورنالی شهردار و برخی مدیران و با اشاره به افق دوردست نمایش داده می‌شود و به شکلی تبلیغ می‌شود که گویی یک تحول عظیم رخ داده است!
مدیریت بحران به‌جای حل بحران!
به‌جای حل اساسی مشکلات، مدیران اغلب در زمان وقوع بحران‌ها، با اقدامات نمایشی مثل بازدیدهای میدانی، دستورهای فوری، یا وعده‌های بی‌سرانجام، تلاش می‌کنند خود را در نقش حامی مردم و مدیرانی دلسوز نشان دهند، در حالی که معمولاً پس از فروکش کردن بحران، همان مشکلات ادامه می‌یابد مانند آب‌گرفتگی‌های بی‌‌پایان.
استفاده از ابزارهای تبلیغاتی و رسانه‌ای
مدیران دولتی از رسانه‌های رسمی و شبکه‌های اجتماعی برای نمایش کارهای خود استفاده می‌کنند؛ تصاویر پر زرق و برق از جلسات، تصویربرداری‌های هالیوودی از سخنرانی‌ها و بازدیدها در حالی منتشر می‌شود که در واقعیت تأثیر چندانی بر زندگی مردم ندارد و صرفاً باعث هزینه‌های هنگفت از محل بیت‌المال می‌گردد و گاهی بر خلاف قانون نیز است.
فرافکنی و ایجاد دشمن فرضی
به‌جای پذیرش مسئولیت ناکارآمدی‌ها، مدیران دولتی اغلب مشکلات را به عوامل خارجی یا داخلی نسبت می‌دهند که این کار با هدف جذب قشر خاکستری انجام می‌شود تا نارضایتی عمومی را به سوی دشمنان فرضی هدایت کنند، در حالی‌که سوء‌مدیریت مشهود است.
پیامدهای اقدامات نمایشی مدیران
افزایش بی‌اعتمادی عمومی: وقتی مردم متوجه شوند که اقدامات مدیران صرفاً نمایشی است، اعتماد خود را به آن‌ها و به کلیت حاکمیت از دست می‌دهند و به عبارت دیگر سرمایه اجتماعی حاکمیت بر باد می‌رود.
اتلاف منابع مالی و انسانی: هزینه‌های زیادی صرف برنامه‌های تبلیغاتی و پروژه‌های ناتمام می‌شود که می‌توانست در مسیر اصلاحات واقعی هزینه گردد.
تشدید مشکلات ساختاری: به‌جای حل ریشه‌ای مشکلات، بحران‌ها به تعویق افتاده و در نهایت به شکل شدیدتری بازمی‌گردند.
راهکارهای مقابله با نمایش‌های سیاسی
۱. شفاف‌سازی و پاسخگویی مدیران در برابر عملکردشان
۲. تقویت رسانه‌های مستقل برای افشای اقدامات نمایشی
۳. افزایش آگاهی عمومی نسبت به سیاست‌های تبلیغاتی مدیران دولتی
در نهایت، اقدامات نمایشی ممکن است در کوتاه‌مدت تأثیرگذار باشد، اما در بلندمدت تنها باعث تشدید نارضایتی عمومی و کاهش اعتبار مدیران خواهد شد و مردم انتظار دارند که سیاست‌مداران به‌جای نمایش، واقعاً به مشکلات رسیدگی کنند.
انتهای خبر/
