به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «کانون سبحان»، این تصویر احتمالا مهمترین، جامع ترین و درست ترین تصویر از منظرِ هم نشینی منش و کنش است.
منش و ایدئولوژی پایه و بنیانِ حرکت است، بدون آن حتی اگر حرکت، موثر هم باشد اعتبار ندارد و اساسا موضوعی برای تفاخر نیست.
این مصاحبتِ کنش و منش یا این زایشِ کنش از بطنِ منش، همیشه ارزش است خصوصا برای ساختارهایی به مانند جمهوری اسلامی که دائما به دنبال ترجمانِ عملی ایدئولوژی و اجرایی کردن ایدئولوژی است یا حداقل ادعایش را دارد و شعارش را میدهد.
این مدل از ساختارها را تاریخ بسیار به خود دیده است غایت غالب هر کدام از آنها هم بعد از مدتی یا ناتوان از ادامه توازن ایده و عمل بوده اند یا پشیمان از ایده، در رخوت و رکود با عملگراییِ نتیجه محور هم آغوش بوده اند لکن در نسخه جمهوری اسلامی ما با یک اصرارِ مقدس مواجهیم برای هم مسیر کردن عمل با آرمان.
این پشیمانی از آرمان در یک طیف از خواصِ درون ساختار جمهوری اسلامی هم دیده میشود، این طیف الزاما سکولار نیستند حالِ آرمانگرایی ندارند و یا قدرت و توسعه را در یک ریل دیگر برای خود ترسیم کرده اند اینها تکنوکرات هستند که خطرشان بعضا به اندازه دشمن است و این نوشته بنای شرح مفصل تکنوکراسی را ندارد.
کلیتِ جمهوری اسلامی در کمرکش پنجمین دهه از عمرش گویا عینکِ آرمانخواهی را برنداشته و این تصویر اگر عامدانه خلق شده و مسیر عبور این پرتابه ها اگر عامدانه از فراز حرم ارباب انتخاب شده باشد، خالقش حتما هنرمند است و انسان عمیقی است که معنا را میفهمد و این فهم احتمالا در این قدرت موثر بوده است.
این هنرمند فریاد زده این پرتابه ها را محبانِ کدام مکتب ساخته اند و هویت این محبان را جار زده است.
سیرِ آرمانخواهی در نسخه جمهوری اسلامی یا تلاش این نسخه برای هم نشینی ایده و اجرا نیازمندِ مداومت و پایمردی اهالی جبهه حق بر گفتمان محوری است، هر جا دیدید در یک جمع توانِ دفاع گفتمانی از مبانی انقلاب وجود نداشت بدانید خیری از آن جماعت به انقلاب اسلامی نمیرسد.
باید برای عملیاتی شدن مبانی و ارزشها حتی اگر نیاز بود افتان و خیزان به پیش رفت ولی توقف رکود و مرداب شدن در پی دارد.
پ ن: حتما هر سلیقه ای یک تفسیر از این تصویر دارد لکن بنده آن را یک شورش علیه تکنوکراسی در ساحتِ معناگرایانه جمهوری اسلامی میبینم و ما را به این نسخه امیدوارتر میکند بحمدالله
یادداشت از:حمیدرضا کوشکی
