به گزارش کانون سبحان، آورده‌اند شیر فرسوده و پیروپاتالی با یک روباه در یک مرغزار خوش آب‌وهوا رفیق شفیق بود؛ شیر از درون خالی‌شده و هرروز تهی بودنش نمایان می‌شد روباه احوال اورا پرسید شیر گفت: درمان زار و نحیف بودن من، دل و گوش یک خر است. روباه گفت: تو را درمان خواهم کرد؛ روباه پیش خر گازِری آمد که هرروز به او کاه و جو می‌داد. روباه به خر گفت: به این کاه و جو مختصر اکتفا نکن پیش ماه بیا و در بهشت روی زمین زندگی کن! روباه این‌قدر در او وسوسه دمید که برای رسیدن به بهشت روی زمین روباه را دنبال کرد تا نزدیک مرغزار شد شیر گرسنه به او حمله‌ور شد و خر پا به فرار گذاشت و پیش گازر برگشت.
روباه دوباره با خر باب مذاکره را باز کرد که چرا فرار کردید؟ خر گفت: اگر فرار نمی‌کردم شیر مرا لت‌وپار می‌کرد! روباه مکار گفت: آنکه شیر نبود، آن خری مثل خودت بود، سریع به استقبال آمد ولی تو فرار کردی.
روباه با چندین بیان نیت شوم خود را تکرار و خر نگون‌بخت را قانع کرد که دوباره به بهشت موعود برگردد، این بار با خیال راحت به شیر نزدیک شد و شیر هم به‌آسانی او را طعمه خود کرد. شیر رفت از آب برکه دست و پوزه خود را بشوید تا برگشت، روباه گوش و دل خر را خورده و شیر او را مواخذه کرد که چرا گوش و دل خر را خوردی؟ روباه در جواب گفت: «گرکه او را بود یک گوش و دلی /از چه این حالت ورا شد حاصلی» «آنکه چشم و گوش و دل دارد عیان/ شیر را او خر نداند مهربان».
کسی که چشم و گوش و دل داشته باشد تجربه را دوباره، تجربه نمی‌کند: «الجَرَّبٌ المجرب حلت به ندامه» تجربه را دوباره تجربه کردن موجب ندامت و پشیمانی است.
وقتی آمریکایی‌ها زیر قاعده بازی می‌زنند و بعد از قرارداد برجام بی‌فرجام تحریم اقتصادی را شدیدتر و در مذاکره جدید علناً خلع سلاح موشکی و به مسلخ بردن جبهه مقاومت را مطرح می‌کنند انصاف بدهید آیا افرادی که دم از مذاکره می‌زنند، اگر نگوییم نفوذی‌اند داستان شیر و روباه و خر را تداعی نمی‌کنند؟ چرا این افراد نادان عقل جمیع جامعه ما را خرکی فرض می‌کنند؟ جامعه فهیم ما ان‌شاءالله در انتخابات 1400 با دو اقدام کمی (حضور گسترده پای صندوق‌های رأی) و کیفی (انتخاب اصلح) اثبات خواهند کرد که دیگر گول آدرس‌های غلط را نخواهند خورد و اعلان خواهند کرد که موضع همان است که حکیم انقلاب اسلامی امام خامنه‌ای فرمودند: که آمریکایی‌ها در صورتی به برجام برمی‌گردند که تمام تحریم‌ها را لغو کرده و راستی آزمایی انجام بگیرد نه یک کلمه کم و نه یک کلمه زیاد!
نویسنده:محمدکرم ساعدپور، تحلیلگر مسائل سیاسی و بین الملل
انتهای پیام/
