سرویس یادداشت و مقاله کانون سبحان/ حجت الاسلام و المسلمین سیدصادق محمدی وفایی:
به نام خداوند جان و خرد
ماه مبارک رمضان این بهار خودسازی ، به نقطه ی پایان رسیده است و ششمین سالروز رحلت عالمی عامل چون استاد مروجی «ره»آغاز شده است.هر چند او بیش از ۱۵۰۰روز است که با شهر دردمندش کوهدشت خداحافظی کرده است ولی این شهر همچنان در تب بی اویی می نالد و می سوزد.
کوهدشت و کوهدشتیان می نالند و می دانند آن سفر کرده که دل شهر را به همراه دارد بعد از شصت سال هم جانشینی برایش یافت نخواهد شد.
کجاست آن عالمی که بدون هیچ مزدی و منتی در طول دهها سال آنهم با اشتیاق فراوان و روحی خستگی ناپذیر به صورت خالصانه در خدمت مردمش باشد؟
کجاست آن عالمی که شهد معنویت از سراسر وجودش تراوش می کرد و شبانه روز کاری جز خودسازی و انسان سازی و نجات مردمانش از منجلاب گناه و گرفتاری ها نداشت؟
کجاست آن استادی که دنیا را سه طلاقه کرده بود و منزلش همگان را به یاد قبر و قیامت منتقل می کرد ؟
کجاست آن عالمی که عمری کارهای تبلیغی و انسان سازیش را بدون هیچ گونه چشم داشتی مادی اجرایی کرد؟
کجاست آن زاهد پارسایی که در ره انقلاب شهید می داد ولی در دام جریانات سیاسی و سیاسی کاری نمی افتاد و از افق بالایی به تبلیغ دین الهی برای هر کسی و با هرگرایشی می پرداخت؟
کجاست آنن عالم و مرشدی که این همه طلبه تحویل جامعه دهد و سرچشمه ی این همه خیر معنوی شود؟ یادت به خیر استاد محبوبم چه والا مقام بودی و چه زیبا از فرصت ها برای تبلیغ معارف دین استفاده می کردی و چه زیباتر ذکر صلوات و زیارت عاشورا صرف می کردی و چه پایدار و بدون نوسان در ره دین قدم بر می داشتی!
کجاست آن عالمی که …
عزیز شهرم ! چون یقین دارم هرگز بر نمی گردی و جای تو نیز پر نخواهد شد،من هم چون شهر کوهدشت برای همیشه در فراقت می سوزم .
