به گزارش پایگاه خبری تحلیلی کانون سبحان، روحانیت چه قبل از انقلاب و چه بعد از انقلاب از دامن کوخ نشینان جامعه روییده است و با درد و غم و کاستی های آنها در آمیخته است و برای کاستن از غم و رنج مردم از هیچ نوع ایثارگری دریغ نکرده است
روحانیت در همه دولتهای بعد از انقلاب
از دشنه فقر در امان نبوده است ولی هرگز برای ترفیع درجه اقتصادی صنف خودش تحصنی نداشته است و امتیازی نخواسته است.
روحانیت می دانند وقتی فقر وارد منزلی شود دین از دری دیگر بیرون می رود
و
بر این اساس بدون ضربه زدن به اساس انقلاب با انواعی از روش ها و بیان ها
چه در دیدار خصوصی با رئیس جمهور و چه مصاحبه ها و پیام ها از حال وخیم معیشت دهک های پایین جامعه نالیده اند و می نالند.
روحانیت در همه عصرها و حکومت ها سرسپرده دین الهی بوده اند و خواهند بود و از عمق وجود دل مردم را ستونی برای دین الهی می دانند ولی این بدان معنا نیست که با دشمن در آمیختن و با دولت و حکومت خود در آویختن را پیشه کنند .
روحانیت از کارهای عوام فریبانه بی زار است و به نام مبارزه با گرانی و با ژست طرفداری از مردم به جنگ
با انقلاب و مبارزه با حکومتی که ثمره خون هزاران شهید و یادگار امام خمینی کبیر رحمت الله علیه است نمی رود
روحانیت
به صحیفه نور امام توجه کامل دارد و برای همیشه پشتیبان ولایت فقیه باقی می ماند تا به انقلاب او آسیبی نرسد
آری
روحانیت بعد از چهل و چند سال از انقلاب همچنان آماج تیری سه شعبه است
زیرا این فقط روحانیت است
که
هم برای نداری مستضعفین اندوهناک است و به فکر علاج است ، هم از درد فقر خود در آزار است و هم در تب نیش و کنایه بدسگالان می سوزد.
سیدصادق محمدی وفایی
